Sans soleil
Chris Marker, Frankrijk, 1982, 35mm, kleur, 100’
Author: redactie redactie
In evocatieve parallelmontages tart <B>Chris Marker</B> op poëtisch-filosofische wijze zowel de gangbare representaties van de tegenstelling arm-rijk als de wetten van de lineaire documentaire.
Van de politiek georiënteerde Franse documentaire cineasten uit de jaren zestig en zeventig weet Marker als geen ander zijn opvattingen over misstanden in de wereld tot cinematografische essay te verheffen. Doeltreffend fileert de zeer teruggetrokken levende filosoof, dichter en filmmaker Marker gangbare dogma's in zeer gelaagde cinematografische verkenningen, die de kijker diep kunnen beroeren zonder dat deze tot een bepaald standpunt wordt gedwongen. <BR><BR><B>Sans soleil</B> heeft als uitgangspunt het persoonlijk reisverslag van de fictieve cameraman Sandor Krasna. In brieven, voorgelezen door Florence Delay, wordt verslag gedaan van gebeurtenissen en anekdotes, die de reiziger treffen op zijn reizen. Enerzijds vertellen zijn opgetekende ervaringen over het rijke Japan en anderzijds onderzoeken ze het arme Guinee-Bissau en de Kaapverdische Eilanden. Deze laatste vormen volgens het commentaar “de armste en meest vergeten gebieden van dat continent waar ze bezig zijn zich op te werken van helemaal niks tot extreme armoede.” In meeslepende associatieve verbindingen maakt Marker een vertaalslag naar grotere politieke internationale thema's en groeit de film tegelijkertijd uit tot een diepgaande bespiegeling over de thema's geschiedenis en tijd.