Kutzooi & Einstein's Brain
Lodewijk Crijns, Nederland, 1995, zwart/wit, 34’ & Kevin Hull, GB, 1994, kleur, 16mm, 65’
Author: redactie redactie
De fake documentaire is uitgegroeid tot een veelbesproken, gewaardeerd maar ook verguisd subgenre waarin het spel met fictie en werkelijkheid centraal staat.
In KUTZOOI maakt Lodewijk Crijns gebruik van een overbekend fenomeen: zich vervelende scholieren die de uitdaging opzoeken en zichzelf vervolgens echt in gevaar brengen. Crijns bevestigt steevast clichés over de randjongerencultuur en laat niets na om de indruk te wekken dat het om een documentaire gaat. Als regisseur, die de jongens op de voet volgt, laat hij zich soms door hen buiten spel zetten of grijpt hij zogenaamd in in de uit de hand lopende werkelijkheid. Een geraffineerde verschuiving naar steeds ongeloofwaardigere momenten wijst allengs op het fake karakter van KUTZOOI.<BR><BR>
Hints krijgt de kijker, zeker als men later terugkijkt, ook meer dan genoeg in RELICS: EINSTEIN’S BRAIN. Hoewel het gegeven van de film, een Japanse wetenschapper die met een belabberde tolk op zoek gaat naar Albert Einsteins verdwenen hersenen, eigenlijk al dol genoeg is, weet de film heel lang de schijn van objectiviteit en waarheid vast te houden. Momenten van twijfel worden weggedrukt door listig opgevoerde personages: Einsteins dochter, wetenschappers en een politie agent. Hull houdt graag vol dat de film authentiek is, tot ergernis van een aanzienlijk deel van het publiek.
