Filmbanktour #17: Sugar is Sweet
Author: redactie redactie
Eenmaal op weg is het soms moeilijk achterom kijken. Wat achter ons ligt is vergane glorie. En wat nog aan het vergaan is, bereikt al snel diezelfde staat. De Filmbank presenteert een filmprogramma over vergankelijkheid, dingen die al vergaan zijn, en die ongrijpbare fase tussen verschijnen en verdwijnen.Hoe lang kan de jeugd onbekommerd blijven? Wat roept een overdadig, maar verlaten paleis op? En wat als je weet dat de grond waarop je leeft, langzaam wegzakt in de zee? Soms is de terugblik liefdevol en melancholisch, soms is er twijfel en angst over het verloop van gebeurtenissen. In Sugar is Sweet presenteren drie films ieder een heel eigen kijk op een heel eigen geschiedenis, zonder die als een ketting van feiten te presenteren. De waarheid hoeft zich niet op te dringen. In de 17e Filmbanktournee vertellen drie persoonlijke geschiedenissen zichzelf.
<ul><li><b>1937</b> <br />Nora Martirosyan | 2007 | 22’ | video, kleur Eng. gespr. <br />Twee hoofdstukken, twee tijdspannes, één verhaal. Het is 1937, de hoogtijdagen van de Stalinistische zuiveringen in Yerevan in toenmalig Sovjet-Armenië, en het jaar van de politieke arrestatie van de vader van Nora Dabagian. Anno 2006 representeert de filmmaakster het verhaal van de omstandigheden van deze arrestatie aan de hand van de belevenissen van het jonge meisje. </li></ul><p /><ul><li><b>A Lapse of Memory <br /></b>Fiona Tan | 2007 | 27’ | 35mm | Eng. gespr. <br />Een oude verwarde man, Henry, woont alleen in een verlaten paleis. Henry leeft alsof hij buiten de tijd is geplaatst, in vrijwillige ballingschap van de rest van de wereld. Zijn achtergrond is niet geheel duidelijk; hij ziet eruit als een Europeaan van goede komaf, maar heeft veel Aziatische gewoontes. Zodoende lijkt hij sprekend op het gebouw dat hij bewoont. De tweede protagonist is het gebouw zelf: het Royal Pavilion te Brighton (UK). Terwijl de façade een ode is aan de Indiase architectuur, zijn de overvloedige interieurs in Chinees/Japanse stijl ingericht. Noch de opdrachtgever noch de architect had echter ooit een voet gezet in Azië. Zo is dit een erfstuk van de koloniale tijd, een bouwsel dat gebaseerd is op bevlieging en fantasie. In een gesproken monoloog ontvouwt zich een spel met werkelijkheid en fictie. Woord en beeld, film en documentaire raken met elkaar verstrengeld en gaan voorbij aan de grenzen tussen ‘Oost’ en ‘West’. <br /></li></ul><p /><ul><li><b>Outwardly from Earth’s Center <br /></b>Rosa Barba | 2007 | 25’ <br />Het verhaal van een eiland dat dreigt te verdwijnen. De bewoners stellen alles in het werk om dit noodlot te keren; we zien hen vechten tegen de elementen om hun bestaan zeker te stellen. Een verhaal over plaatselijke gebruiken, geloof, persoonlijke drama’s en de angst van een samenleving om te worden opgeslokt door de krachten van de natuur. Rosa Barba is niet zozeer geïnteresseerd in het vertellen van een chronologisch verhaal, als wel in het onderzoeken van alle elementen die in een gegeven situatie een rol spelen. Het is aan de kijker om een verband te leggen tussen de verschillende onderdelen om zo tot een coherent verhaal te komen.</li></ul>