La hora de los Hornos
Fernando E. Solanas & Octavio Getino, Argentinie, 1968, 260 min. (3 delen), Spa.
In de speelfilms en documentaires van Fernando Solanas staan steevast de politieke en sociale verhoudingen van zijn thuisland Argentinië centraal.
<p>In 1965 is hij medeoprichter van de groepering Cine Liberacion die een politieke cinema voorstaat. Samen met leden uit deze groep maakt hij tussen 1966 en 1968 de documentaire kroniek La hora de los hornos, een rechtstreekse aanklacht tegen het Amerikaanse imperialisme in Zuid-Amerika. </p><p>De film wordt in Argentinië verboden maar wordt tot schoolvoorbeeld van de radicale avant-garde cinema, die dan wereldwijd in opkomst is, en heeft een zeer succesvolle festivalroulatie. De studenten-, vak- en burgerrechtenbewegingen schatten het guerrilla effect van het medium film hoog in. Films dienen als pamflet, wapen en motor.</p><p>La hora de los hornos was een groepsproject en de gezamenlijke politieke doeleinden prevaleerden over esthetische overwegingen. Journaals, speelfilmfragmenten, interviews, liederen en gedichten gaan samen in een gepassioneerd ideologisch essay over de Argentijnse strijd tegen het neo-kolonialisme en de uiteindelijke bevrijding ervan. De film werd grotendeels clandestien gemaakt.</p><p><b>Deel 1</b> is een radicale geschiedenis van Argentinië.</p><p><b>Deel 2</b> gaat over Perons beleid tussen 1945-1955 en de Peronistische beweging na zijn politieke val.</p><p><b>Deel 3</b> belicht de rol en betekenis van geweld in de politieke strijd. </p>