Le fond de l'air est rouge (1977)
Chris Marker, Frankrijk 1977, 240 minuten
.jpeg)
<b>('A Grin Without a Cat')</b><br />De documentaires van schrijver, fotograaf, cameraman en regisseur <b>Marker</b> zijn, hoewel bovenal politiek georiënteerd, nooit dogmatisch. Het zijn juist de dogma's en valkuilen van de politieke overtuiging die vaak het uitgangspunt vormen voor zijn films.
<p><b>Marker</b> ontwijkt sinds jaar en dag de media maar weet het medium film zelf als geen ander te gebruiken om complexe politieke thema's aan de orde te stellen. <b>Agnès Varda</b> noemt hem de uitvinder van het 'cinematografische essay'. In zijn grote oeuvre (hij begon met filmen in 1952) profileert hij zich met een meerlagige non-lineaire vertelstructuur, waarin grote en kleine gebeurtenissen in de wereld op associatieve en confronterende wijze met elkaar in verband worden gebracht. <b>Marker</b> kijkt en monteert als een dichter.<br /><br />In<i> Le fond de l'air est rouge</i>, waarin <b>Yves Montand</b> en <b>Simone Signoret</b> het commentaar inspraken, onderzoekt de regisseur de linkse beweging die na de oorlog in Vietnam opkwam. In een collage wisselen journaalbeelden, videobanden, 8mm films en speelfilmfragmenten elkaar af in betekenisrijke overwegingen over revolutionaire bewegingen en communistische partijen in West-Europa en Latijns-Amerika. De opstand tegen de geldende orde lijkt gedoemd. Maar <b>Marker</b> legt niet zozeer uit. Hij opteert, ook via zijn bewogen commentaar, voor een dieper en emotioneler begrip.</p>
