Werckmeister Harmóniák

Bela Tarr, Hongarije/Frankrijk/ Duitsland, 2000, 35mm, zw/w, 145’ Hongaars gespr. Ned. ond.

Author: redactie redactie

Een rondtrekkend circus strijkt tijdens een strenge winter neer in een Hongaars provinciestadje. De bewoners vergapen zich aan de belangrijkste attracties, zoals het opgezette skelet van een walvis en een geheimzinnige ‘Prins’, die als een ware demagoog de bevolking in zijn greep probeert te krijgen.<BR><BR>
De komst van het circus, de onverwachte toeloop van vreemden en het uitblijven van het gebruikelijke pak sneeuw verstoren het dagelijkse levensritme. Sommige inwoners raken hun greep op de gebeurtenissen kwijt, anderen proberen een slaatje te slaan uit de ontstane wanorde. De door de Prins gemanipuleerde massa ontketent een collectieve vernietigingsdrang die het stadje uiteindelijk naar de ondergang voert. <BR><BR>

Met <I>Werckmeister Harmóniák</I> voltooit <B>Béla Tarr</B> de trilogie waartoe ook <I>Damnation</I> (1987) en <I>Sátántangó </I>(1994) behoren; de twee eerdere afleveringen kwamen eveneens tot stand in nauwe samenwerking met de Hongaarse romanschrijver en scenarist <B>László Krasznahorkai</B>. <BR>
Alledrie de films zijn op te vatten als een commentaar op de kwetsbaarheid van de menselijke beschaving. Onverwachte, bedreigende ontwikkelingen blijken het dierlijke in de mens omhoog te brengen en doen de onderlinge solidariteit in een besloten gemeenschap snel teniet. <BR><BR>
Tarrs films getuigen van een pessimistische levensvisie en verhalen altijd van beschavingen op de rand van de ondergang. De regisseur maakt gebruik van lang aangehouden camera-instellingen, schuwt kleur en acht de conventionele filmduur van negentig minuten ontoereikend voor het vertellen van zijn verhalen (SÁTÁNTANGÓ duurt bijna acht uur).