In het Huis van mijn Vader & Sa Nule

<b>IN HET HUIS VAN MIJN VADER<br /></b><i>Fatima Jebli Ouazzani, Nederland, 1997, 70'<br /></i>De programma- en filmmaakster <b>Fatima Jebli Ouazzani</b> komt op elfjarige leeftijd met haar ouders vanuit Marokko naar Nederland. Als ze 18 is verlaat haar vader haar moeder om met een 17-jarig meisje te trouwen. Hierop beslist Fatima zich nooit te zullen laten uithuwelijken en verlaat ze het ouderlijk huis.
<i>In het huis van mijn vader</i> is <b>Ouazzani's</b> persoonlijke uiteenzetting over de macht van de Marokkaanse traditie, de gedwongen uithuwelijking, de familienaam die nooit bezoedeld mag worden en de mythe van de maagdelijkheid. De kracht van de documentaire ligt in haar vermogen lot en leed van drie generaties vrouwen inhoudelijk, stilistisch en gevoelsmatig met elkaar te verbinden: Een schitterende interview met haar grootmoeder die nog steeds in Marokko woont, de vrije verbeelding van haar eigen jeugd in poëtische en geënsceneerde scènes en de documentaire beelden van de jonge Marokkaanse Naima, die op het punt staat in Marokko in een traditioneel huwelijk te stappen. Hiermee haalt <b>Ouazzani</b> de geschiedenis van haar jong gestorven moeder uit de anonimiteit maar bevraagt ze ook haar eigen keuzes. Uiteindelijk gaat de film over haar relatie met haar vader, de man wiens eer ze had kunnen redden door volgzaam te zijn en met wie ze na jarenlange stilte nog eenmaal probeert contact te zoeken.<br /><br /><b>VOORFILM: SA NULE<br /></b><i>Marjoleine Boonstra, Nederland, 1996, 10'</i><br />Fotografe en filmmaakster <b>Marjoleine Boonstra</b> wil via haar werk mensen betrekken bij extreme gebeurtenissen die zich elders in de wereld afspelen. Vaak zijn de personages in haar films geconfronteerd geweest met oorlogsmisdaden. De documentaires die ze in oorlogsgebieden draait lijken echter in niets op de gangbare nieuwsvergaring. <br /><b>Boonstra</b> somt geen feitelijkheden op en laat geen gruwelijke beelden zien waarmee veel televisiezenders hun reportages vullen. Haar films zijn verkenningen van de menselijkheid en de menselijke ziel tegen de achtergrond van oorlogsgeweld. Ze zoekt daarbij naar een rustige stilering die verder gaat dan het oppervlakkige portret en waarin een grote mate van intimiteit mogelijk wordt. <i>Sa Nule</i> is een voorbeeld hiervan.<br />De film toont in 10 minuten enkele bewoners van het vluchtelingenkamp Kuplensko, op de grens van Bosnië en Kroatië. Door middel van close-ups en over shoulder shots filmt <b>Boonstra</b>, hoe deze vluchtelingen na een periode van een jaar voor het eerst weer zichzelf in de spiegel kunnen zien. <b>Boonstra</b> heeft hen gevraagd iets over hun gezicht te vertellen. De reacties op hun veranderde gelaatstrekken verwijzen indirect naar het leed dat zij verder niet onder woorden willen of kunnen brengen. Door deze distantie worden hun niet nader benoemde ervaringen juist extra invoelbaar.<br /><br /><b>Inleiding:</b> Esma Choho <br /><br /><b>Zonder inleiding:</b><br />Eindhoven: Plaza Futura DocuDinsdag 24 januari 2006<br />Rotterdam: Lantaren/Venster DocuZondag 29 januari 2006