Docuzondag - Le Pays des Sourds

Nicolas Philibert, Frankrijk, 1992, 99 minuten, 35mm

Philibert, in Nederland vooral bekend vanwege zijn documentaire hit <i>Être et avoir </i>onttrekt in <i>Le Pays des sourds </i>de veelal geluidloze wereld van doven aan haar stille bestaan. De documentaire is een ode aan de rijkdom en muzikaliteit van de gebarentaal.
Philibert maakt die gebarentaal tot taal van zijn film en moet daardoor zijn gangbare filmstijl aanpassen. De film kent geen voice-over en de gebarentaal vraagt om meer frames dan gebruikelijk. Philibert dompelt zo de kijker onder in de gepassioneerde en genuanceerde wereld van de dove mens. Hij blijft niet op één plek maar reist van lessituaties naar interviews met jonge volwassen, naar een toneelvoorstelling van een doofstomme acteur en ten slotte naar een bruiloft.<br /><br />De film kent een zekere nadrukkelijkheid als wil de regisseur bewijzen dat dove mensen ook gewone mensen zijn die gewone dingen toen. Maar zijn doel was dan ook onze soms beperkte visie op mensen met deze handicap grondig onder druk te zetten en hun “cultuur te rehabiliteren”. Dit maakt <i>Le Pays des sourds</i> minder tot het observerende pareltje dat <i>Être et avoir </i>ruim tien jaar later zou worden en meer tot een film met een overduidelijke en uitgesproken missie.<br /><br /><a href="http://www.docuzondag.nl/" target="_new">www.docuzondag.nl</a><br /><br />