Dans, Grozny Dans

Jos de Putter

<p>Inleiding: Madina Evloeva, uitgeprocedeerde Tjetjeense asielzoeker.</p><p>Regisseur Jos de Putter richt na The Making of a New Empire zijn aandacht opnieuw op Tsjetsjenië, met een sfeervol portret van een traditionele jongerendansgroep. Die groep gaat op tournee in Europa. Het contrast tussen de verwoeste gebouwen van de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny en de concertzalen in Europa is gigantisch. </p>
<p>In Grozny, waar nog altijd wordt geschoten, is zelfs hun oude oefenruimte kapotgeschoten. Op een half afgescheurd affiche staat nog te lezen: 'Wie licht en prachtig danst, schenkt vreugde aan anderen en zichzelf.' De dansleraar houdt de jongeren voor dat ze in Europa moeten laten zien dat Tsjetsjenen een normaal volk zijn, geen terroristen, en dat ze daarom hun uiterste best moeten doen. En dus schrijden de meisjes in hun witte jurken als engelen in het rond en dansen de jongens stoer en bruusk en wild, met sprongen en zwaaiend met messen. De dansleraar, die tegelijkertijd als een soort geestelijk leider fungeert, legt in interviews het belang van het gezelschap uit. In Grozny zegt een dankbare vader, wiens zoon niet meer bang is voor de Russische vliegtuigen: 'Door dat dansen is hij een man geworden.' De Putter blijft continu wisselen tussen hier en daar. De twee werelden worden bijeengehouden door de eindeloze busreizen en de weemoedige muziek. Hij bespiedt met zijn camera vooral de kinderen: lachend en trommelend in de bus, gespannen of juist geeuwend tijdens de repetities, zwierig ronddraaiend in traditionele kostuums tijdens de energieke optredens. Door de afwisseling wordt invoelbaar dat deze kinderen overal hun verwoeste land met zich meedragen. </p><p>NL, 2002, 76 minuten</p>