Une Histoire de Vent
Joris Ivens & Marceline Loridan, Frankrijk / Nederland, 1988, kleur, 35mm, 80'
Author: redactie redactie
In zijn oorspronkelijke opzet bestaat het plan voor Une histoire de vent, de laatste film van <B>Joris Ivens</B> en<B> Marceline Loridan</B> uit twee delen: dat van Ivens, die in China een epos over de onzichtbare wind wil opnemen en dat van Loridan, die Ivens tijdens het filmproces wil volgen.
Ivens’ zwakke gezondheid dwingt hem echter vroegtijdig vanuit China naar Parijs terug te keren. Loridan reist na enige tijd terug om de film, in een gewijzigde vorm, af te maken. <I>Une histoire de vent </I>oogst bij uitkomst enige verbazing omdat de film, hoewel hij ten dele autobiografisch was, weinig refereerde aan het veruit grootste gedeelte van Ivens’ oeuvre, de politiek geëngageerde documentaire. De film is meer een allegorisch sprookje, waarin ontmoetingen met talloze figuren uit de Chinese mythologie een scène met een oude cineast, gespeeld door Ivens zelf, omringen: Deze staat met talloze microfoons in de woestijn klaar om het eerste zuchtje wind op te vangen. Een Zen meester onderwijst de aan astma lijdende Ivens in het beheersen van de adem. Een Chinese kwelgeest keert steeds terug om het filmproces te verstoren.<BR><BR>
Une histoire de vent toont in een mix van documentaire en fictie wellicht hoe de oudere Ivens zichzelf graag herinnerd wilde zien.