Délits flagrants
Raymond Depardon, Frankrijk, 1994, kleur, 35mm, 105’, fr. gespr., ned. ond.
Author: redactie redactie
Het werk van <B>Raymond Depardon</B> wordt vrijwel altijd gekenmerkt door die bepaalde ingehouden kwaliteit, waarmee hij naar de hem omringende werkelijkheid kijkt. Hij mag dan niet nadrukkelijk het achterste van zijn tong laten zien, zijn manier van filmen dwingt de kijker als het ware steeds dieper in zichzelf te graven en de argumenten waarop hij zijn wereldbeeld doorgaans baseert te herwaarderen.
Op misleidend eenvoudige wijze gefilmde ondervraging van op heterdaad betrapte kleine criminelen door vertegenwoordigers van de rechterlijk macht in Parijs verwijst subtiel maar onmiskenbaar naar de verhalen achter de feiten.
Als fotograaf en journalist sticht Depardon in 1966 op vierentwintigjarige leeftijd samen met drie andere journalisten het agentschap Gamma. Zoveel mogelijk vrijheid behouden is het doel, zeker ook wanneer ze zich vervolgens tevens op de documentaire toeleggen. Depardon reist voor zijn films de hele wereld over maar komt met een zekere regelmaat ook weer terug in Frankrijk.<BR><BR><I> Delits flagrants</I> is het derde deel van een sociale trilogie over de Franse justitie geworden. <I>Fait Divers</I> (1983) over de politie en <I>Urgences</I> (1987) over de justitiële psychiatrie gingen eraan vooraf. <BR><BR>Na jarenlange onderhandelingen kreeg Depardon toestemming in het Parijse Paleis van Justitie de intake te filmen van delinquenten die net op heterdaad betrapt zijn. Vijfentwintig lange ononderbroken takes (waaronder slechts twee buitenopnames) van 14 kleine criminelen en de rechterlijke macht in een beklemmend kammerspiel, gefilmd vanaf een statief, zijn het gevolg. Zonder commentaar weet Depardon de verhalen onder de oppervlakte luid te laten resoneren.<BR><BR>